Als ik terugblik op 2022 dan stond alles in teken van de heropstart bij het wegvallen van alle coronamaatregelen en dit na een paar bijzonder moeilijke coronajaren. Net zoals in de lente ontsproot en bloeide alles open maar of alles vruchten zou dragen dat was nog af te wachten maar de knaldrang was allang niet meer te stuiten. Mensen mochten hun isolement verlaten kwamen samen, gingen reizen, hielden feesten,... er was plots
een overvloed aan activiteiten. Ook VGC deed een heropstart van haar activiteiten, het één al met een betere bezetting dan het andere maar toch aan het einde van het seizoen mochten we vaststellen dat er nog plaats onder de zon is voor een vereniging zoals deze van ons. En toch de jaren van corona had erin stevig in gehakt op elk vlak, maar vooral de begeestering in onze hobby leek mij minder dan voorheen.
Onze mooie hobby is zoveel meer dan mooie vogels kweken, het is als het ware communiceren met alles en iedereen en net dat is volgens mij afgenomen in de jaren van corona. Dankzij onze hobby kunnen we mensen ontmoeten, plaatsen bezoeken, kennis delen, discussies voeren maar vooral vriendschappen sluiten en plezier beleven. Met de tijd bouw je in je hoofd zoveel historiek op dat er wel altijd iets op je pad komt dat je terugwerpt naar een moment, een persoon of een gedachte in de hobby. De avond voordat ik dit schreef keek ik naar een documentaire over Rod Steward en bij het horen van zijn muziek dacht ik direct terug aan Harry van Doorne die deze muziek als achtergrondmuziek gebruikte op de film over zijn bezoek aan het hok van Geoff Tuplin (2011) en algauw mijmer je in gedachte weg naar deze twee fijne mensen die je mocht ontmoeten, simpel omdat je dezelfde mooie hobby met hun deelt!